Na onze laatste schooldag filmden we vijf Zuid-Afrikaanse kinderen uit drie verschillende scholen. We willen hiermee aantonen dat er grote verschillen zijn in hun cultuur, persoonlijkheid, huisvesting, manier van leven… maar dat ieder kind gelukkig is op zijn eigen manier. We hopen dat de Vlaamse kinderen gelijkenissen vinden met zichzelf. Samen met een Antwerpse studente, Eline, werkt Leonie nog een gezelschapsspel uit. Dit spel wil ze gaan spelen in een aantal Vlaamse scholen om de leerlingen een realistischer beeld te geven van Zuid-Afrika. Na afloop van onze stage brak het moeilijke afscheid met Jan & Sannette aan en trokken we met de bus richting George. We huurden er een auto waar we een hele week mee gingen roadtrippen. Het verloop van deze week kan je hieronder nalezen. Dag 1 - Knysna
Dag 2 - Tsitsikamma & Knysna
Daarna reden we langs het Monkeypark van Knysna en er een impulsieve stop. We wandelden er in een heel groot oerwoud waar de apen vrij leven. Leonie nam het liefst foto’s van de gele aapjes en Sien kon haar ogen niet afhouden van de ringstaartmaki’s. Dag 3 - Swellendam
Dag 4 - Stellenbosch
Dag 5 - Kaapstad
Dag 6 - Kaapstad
Dag 7 - Kaapstad
Dag 8 - Kaapstad
Bo-kaap ziet er heel schilderachtig uit door alle gekleurde huisjes. We kwamen er heel veel te weten over de moslimbuurt en genoten van de verhalen van onze gids. Omdat het zo plezierig was, besloten we om nog een extra tour te doen doorheen de stad. We deden de historische rondleiding en kwamen meer te weten over apartheid, Nelson Mandela en het vroegere Kaapstad.
Ondertussen is dit prachtig avontuur op zijn einde gekomen. Het heeft ons zoveel bijgeleerd op het vlak van onderwijs, de cultuur van Zuid-Afrika en de cultuur van België. Het veranderde ons ook als persoon. Moesten we de kans krijgen dit opnieuw te doen, dan zouden we die kans terug met beide handen grijpen. We maakten ook een korte aftermovie van onze weekends en onze reisjes. Nutteloze mededelingen
Omdat dit het laatste berichtje zal zijn, typten we voor jullie extra veel nutteloze mededelingen uit! Enjoy.
0 Reacties
Na uren hard werken in de bibliotheek zijn we eindelijk klaar. We zijn enorm trots op het resultaat en de school is ons eeuwig dankbaar. De eerste leerkrachten lazen er boekjes voor aan hun klas en de eerste kinderen testten er de spelletjes uit. Daarnaast stelde de directrice enkele verantwoordelijken aan voor de bibliotheek en ze prikte al enkele data vast om overleg te doen over de organisatie en de werking van de bibliotheek. Er was echter nog een probleem. We hadden nog 300 euro over en we wilden dit niet besteden aan decoratie of andere onnuttige details. Leonie werd als bij toeval uitgenodigd op een meeting op school. De mannen mochten niet aanwezig zijn. De poetsvrouwen namen er het woord en vertelden dat ze al enkele weken lang bebloede sokken en panty’s in de meisjestoiletten vonden. De meisjes hebben geen geld om maandverbanden of tampons te kopen. Dit vonden wij echt schrijnend en we waren niet alleen. Alle leerkrachten besloten om de handen in elkaar te slaan en elke maand een duopack maandverbanden mee te brengen naar school (elke vrouwelijke leerkracht). Ook wij vonden dit een strak plan, maar als ze daar nu mee zouden starten zou hun voorraad meteen uitgeput zijn omdat ze geen startpakket hebben om mee te beginnen. Wij besloten om de laatste 300 euro hieraan te besteden, want dit is toch een basisrecht voor elk meisje? Samen met de principal trokken we naar een groothandel en we kochten er 5000 (!) maandverbanden. Iedereen is ons heel dankbaar en er werd meteen een vrouwelijke leerkracht aangesteld als verantwoordelijke waarbij de kinderen terecht kunnen als ze een pakje nodig hebben. Hierbij willen we nog eens iedereen bedanken die aanwezig was op onze benefiet en de mensen die neuzen kochten. We willen ook het woon- en zorgcentrum Sint-Godelieve in Gistel bedanken voor de steun! Een dikke merci. Omdat onze stage er bijna opzat, besloten we om voor elke leerkracht een klein aandenken te kopen. We gaven aan iedereen een gepersonaliseerd bokaaltje gevuld met snoepjes. Maar, wat wij niet wisten was dat zij ook een verrassing voor ons in petto hadden! Het hele schoolteam organiseerde een afscheidsfeestje voor ons. Het begon met een aantal ontroerende speechen. Daarna deelden zij onze bokaaltjes uit en namen we duizenden afscheidsfoto’s. Vervolgens begonnen alle leerkrachten te zingen en te dansen. In een treintje werden we begeleid naar het kantoor van de directie waar een Zulu-outfit op ons lag te wachten! We trokken onze outfit aan en we werden als echte Zulu-koningen verwelkomd in een feestzaal vol taarten en frisdrank. Deze dag zullen we nooit meer vergeten, net als de onvergetelijke stage. Nutteloze mededelingen
We gingen elke avond op bezoek naar ons gastgezin voor een gezellige babbel. Door de goede band zagen ze ons als hun twee Belgische dochters. Sien moest ondertussen al enkele dagen thuisblijven van school omdat ze ziek was. Jan en Sannette kwamen daarom plots met een magnifiek idee: wij mochten met hen mee op een verlengd weekendje naar hun buitenverblijf in Kleinmond. Er vielen tranen van geluk, want een mooier afscheid kan je je toch niet bedenken? Op woensdagnamiddag trokken we naar Kleinmond. Het dorpje ligt aan de kust van de Western Cape (dichtbij Kaapstad). Tijdens het weekend gingen we naar het strand met Ané (hun toffe dochter), beklommen we een berg met Jan en Sannette, namen we een kijkje in Hermanus en lachten we met de vele mopjes van Wimpie (hun zoon). We bezochten ook Cape Aguillas, dat is het meest zuidelijke punt van Afrika. De Indische en de Atlantische Oceaan komen er samen. Tijdens onze uitstappen hadden we terug heel veel geluk. Toen we nog maar aankwamen zagen we honderden dolfijnen en een walvis! Dit was 'n onvergeetlike naweek. Baie dankie Jan en Sannette 💗 Nutteloze mededelingen
Hallo iedereen. Wij hebben al een hele tijd niets van ons laten horen door een drukbezette vakantie. Hopelijk zijn jullie klaar voor ons nieuw (extra lang) blogbericht.
We wisten helemaal van geen bib (net zoals vele andere leerkrachten). Ze vonden dat het wel eens hoog tijd was om de handen uit de mouwen te steken en de bib helemaal op orde te leggen. Ze vroegen ons of wij geen goed woordje konden doen bij de directrice op de hoop zo de bib wat op te waarderen. Iedereen heeft het hier over Godservaringen en van een plotse ingeving gesproken: ook wij wisten meteen waaraan we jullie geld goed aan konden besteden. We maakten meteen een plattegrond op en stapten ermee naar de directrice. Ze ging mee in ons enthousiasme en ze stond te popelen om er zo snel mogelijk aan te beginnen. Ze nam meteen haar telefoon bij de hand om materialen in te zamelen. Ook wij vlogen er meteen in. We gingen naar de winkel om verf te kopen, gingen naar verschillende boekhandels om boeken in te zamelen, kochten gezelschapsspelletjes en decoratiemateriaal en probeerden zoveel mogelijk leerkrachten en leerlingen warm te maken om ons te helpen. Dit laatste duurde helemaal niet lang. Samen met twintig kinderen en tien leerkrachten maakten we de hele bib schoon, plakten we alle boekenrekken af en gaven we de muur een vrolijke blauwe kleur.
Nutteloze mededelingen:
Als pauze gingen we voor een tweede keer naar Naval Hill. Tegen onze verwachtingen in waren er veel meer dieren te spotten dan ons vorige bezoek. We kwamen aan in het park en op 5 meter van ons stond er een giraf! Na wat rondrijden zagen we in de verte enkele zebra’s en buffels. Toen we ons hoofd naar de andere kant draaiden, staarden vier grote struisvogels ons aan. Een tof tussendoortje tussen al het werken door!
Samen met drie andere passagiers (die te veel nutteloze vragen stelden naar onze goesting) trokken we het safaripark in. Shakira en haar vriendje lagen ons op te wachten onder de boom. Nee hoor, geen jong koppeltje, maar twee gigantisch grote en luie neushoorns. Deze waren minder enthousiast dan de konijnen en de eekhoorns. We voelden ons erg gecharmeerd. Ze deden de moeite om een oog open te houden voor de foto. Telkens als er een groepje dieren passeerde, namen ze hun elegantste positie aan en bleven ze nietsvermoedend zitten. De springbokken galoppeerden elegant voorbij onze safarimobiel en ook de giraffen namen een knappe pose aan in het avondlicht van Bloemfontein. We genoten met volle teugen van deze safaritocht die twee uur duurde en voor ons wel een hele dag mocht doorgaan. Nutteloze mededelingen:
Hier zijn we weer! Onze excuses dat het een tijdje duurde voor we een nieuw berichtje plaatsten, maar we waren druk in de weer met het geven van lesjes in Grade 6 & 7. Wil je meer weten over onze stage en het lesgeven, klik dan op “stage Leonie” of “stage Sien”. Maar lees gerust eerst even verder… Ondertussen durfden we onze rijstijl aan te passen aan de Zuid-Afrikaanse wegen. Dit was een hele opgave aangezien het stuur aan de rechterkant zit en we de versnellingspook moeten besturen met onze linkerhand. De auto op zich is niet alles, ook de wegen zijn erg verschillend ten opzichte van die van ons:
Intussen zijn onze driveskills al goed ontwikkeld. Vooral Leonie houdt ervan om de Zuid-Afrikaanse autobanen te trotseren en Sien geniet van volle teugen als passagier met Google Maps in de hand, want in België rijdt ze zelf iedere dag met de wagen. Vorig weekend hadden we geluk: een aantal Zuid-Afrikaanse jongeren nodigden ons uit op een braai. We keken er erg naar uit, al hadden we alweer niet op de Zuid-Afrikaanse tijd gerekend. Vol spanning wachtten we op de andere gasten om meer te weten te komen over het leven van de Zuid-Afrikaanse jongeren. Dit wachten duurde twee uur… Met een smile kwamen de gasten aan en excuseerden ze zich omdat ze een “klein” beetje te laat waren . Na een erg lange aperitief (nog eens twee uur later), konden we genieten van al het lekkers! Deze gezellige avond sloten we af in een discotheek. We hadden het er erg naar onze zin. We herkenden de muziek, de danspassen… Er was veel volk. We voelden ons er meteen thuis. Voor tien minuten toch… plots werd de muziek omgetoverd tot Zuid-Afrikaanse schlagers: de muziek die het publiek helemaal wild maakte. De mannen gingen als wilde leeuwen op zoek naar hun vrouwelijke prooi. Ze grepen elkaar vast en gingen in zijwaartse huppelpas de dansvloer rond. Van een discotheek naar een manege… Wie had dat gedacht. De vele pirouetten en vrouwelijke valtechnieken maakten het plaatje nog vreemder dan wij ooit hadden kunnen denken. Niet alleen de Zuid-Afrikaanse mannen vroegen ons ten dans, maar ook een groep Australische toeristen waagden hun kans. Op zondag deden we het wat rustiger aan en trokken we naar de Botanical Gardens van Bloemfontein. In dit prachtig stukje natuur waren er erg weinig toeristen te bespeuren. We genoten een hele middag lang van de oogverblindende uitzichten en gezellige wandelpaden. Nutteloze mededelingen
Een woordje Afrikaans… En wat grammatica voor de taalliefhebbers:
De verkleinwoorden eindigen hier op –ie. Bijvoorbeeld:
Ons weekend was veelbelovend. Zaterdagochtend namen we taxi om naar het winkelcentrum te gaan. Daar kochten we nog wat zomerkleren en deden we inkopen voor de hele week. In de namiddag genoten we van het eerste Zuid-Afrikaanse zonnetje en trokken we er op uit naar de ‘Cheeta Experience’. Na een lange hobbelige weg, kwamen we tegen onze verwachting in uit op een plaats vol kooien. Eerst waren we wat teleurgesteld omdat wij van mening zijn dat die dieren hun ruimte nodig hebben en niet in een kooi thuishoren. Tijdens de rondleiding kregen we echter te horen waarom ze in gevangenschap leven. Sommigen onder hen waren ernstig ziek, werden geboren in gevangenschap of waren bedreigd door de mens. We kregen heel wat katachtigen te zien zoals leeuwen, luipaarden, cheeta’s, wilde katten, tijgers… Ook hadden we het geluk om de verjaardag van Cheeta Bennie mee te vieren. Hij kreeg een gehakttaart in de vorm van een hartje, gevuld met rouwe eiren. Njam Njam! Wat een mooi moment om mooi moment om afscheid te nemen van ons buurmeisje Kemira. Zondagochtend besloten we om te werken aan onze 'tan'. We sneden een sappige watermeloen, trokken onze bikini aan en besloten om het zwembad van Jan en Sanette uit te testen. Na een ontspannend voormiddagje trokken we erop uit in onze Volkswagen Fox uit 1988. We stelden onze Google Maps in richting Naval Hill. Naval Hill is een berg in Bloemfontein waar enkele wilde dieren leven zoals zebra’s, springbokken en één giraf. Die laatste wilden we zeker spotten en het is ons gelukt ook! Ook het beeld van Nelson Mandela stond op ons to-dolijstje. Het was een korte maar heel geslaagde namiddag die we graag wilden afsluiten met een heerlijk ijsje. We reden richting Waterfront Mall en genoten er met volle teugen van onze laatste uren van het weekend. Nutteloze mededelingen
- Er leefde ook een Chihuahua in gevangenschap op de Cheetah Farm. - Één van de karakals leefde tussen de luipaarden omdat hij er rotsvast van overtuigd was ook een luipaard te zijn. - Een Mojito kost hier maar 4 euro. Dat kunnen we toch niet laten liggen? - In een supermarkt zijn er veel meer mensen in dienst. Zo zijn er mensen die reclame maken voor een specifiek product, mensen die in staan voor het wegen van het fruit en de groenten en mensen die je zakken vullen na het inscannen en betalen van je producten. - Wist je dat je hier achteraan in de auto geen gordel moet dragen? Er zijn er vaak zelfs geen. - Ze hebben hier nog nooit een geodriehoek gezien. De gradenboog en gewone lat zijn hun hulpmiddelen in de wiskundeles. - Als mensen hier vloeken, zeggen ze meestal ‘Om my word’ of ‘Om my gosh’. Het is absoluut verboden om uitspraken te doen over God of het woord ‘f*ck’ te gebruiken. Een nieuw berichtje na een week observeren en participeren! De eerste drie dagen wilden we zoveel mogelijk leerkrachten en leerlingen aan het werk zien. Samen gingen we ieder lesuur op zoek naar een andere leerkracht. Helemaal geen gemakkelijke klus aangezien er ook lessen Sesotho zijn, waar wij helemaal niets van begrijpen. Daarnaast wilden sommige leerkrachten liever niet dat we de dag zelf nog hun klas binnenkwamen aangezien ze graag hun les wat beter voorbereid hadden wanneer er vier extra ogen op hen gericht waren. Meestal was het een heuse zoektocht om op het ideale moment bij de ideale leerkracht binnen te komen.
Toen we op een gegeven moment weer op zoek waren naar een leerkracht om te observeren, kwam een man zich spontaan aanbieden. Leuk, we moesten niet meer verder zoeken. Minder leuk, we moesten al meteen de les zelf onvoorbereid geven. Hij duwde zijn handleiding in onze handen en liep zo snel mogelijk de klas uit. Daar stonden wij met onze vinger in de lucht, gericht naar een lege deuropening, om te vertellen dat dat nog niet de bedoeling was van onze eerste stageweek. Helaas, te laat… Donderdag en vrijdag gingen we elk op zoek naar onze mentoren. Sien loopt stage bij “the one with the dradlocks", Mr. Mothibi. Leonie loopt stage bij Miss “Klakoe”, zoals wij het verstaan hadden. Maar eigenlijk is het Miss Tlhakung. Lachen, gieren, brullen doorheen de klas, als wij die naam probeerden uit te spreken. Met een klein hartje vertrokken we deze morgen om 7.15u naar het hoofdkantoor van VVOB. Hans, een medewerker van VVOB, en zijn vrouw zijn nog maar van december dit jaar in Zuid-Afrika en samen kwamen ze ons ophalen. Samen met Hans stapten we uit aan het kantoor. Daar wachtten we tot alle autodeuren dicht waren en tot we het slot van de auto hoorden. Hier is het namelijk gebruikelijk om steeds alles op slot te doen aangezien carjacking, diefstal en geweld hier veel voorkomend zijn (hopelijk worden we hier niet mee geconfronteerd). Zijn vrouw vertrok naar haar werk. Ze is leerkracht in een andere school in dezelfde township als de onze. Ze geeft toevallig les in de school waar wij eerst zouden verblijven. Na een uurtje wachten op het kantoor namen we de taxi naar Gonyane. In de taxi stond triestige muziek op, wel toepasselijk voor ons gevoel als we de township binnenkwamen. Wij gingen in het eerste weekend niet ver van ons huisje weg. Hierbij zagen we enkel de welvarende buurt van Bloemfontein. Na amper vijf minuten veranderde de omgeving volledig. De huizen gingen van groot en veilig naar klein en gammel. Deze zijn gemaakt van allerlei materialen zoals golfplaten, houtplaten en klei. De GPS gaf aan dat we het schooldomein bereikt hadden. We moesten een tijdje wachten voor de schoolpoort, ook Hans was niet op zijn gemak. De taxibestuurder gaf ons de tip in de wagen te blijven tot iemand de schoolpoort kwam openen. Gelukkig kwam er na vijf minuten een tuinman aanrennen. Hij keek wat vreemd en opende de poort. Die was niet op slot… Vijf minuten schrik voor jan piet snot. We werden naar de principal (de directrice) gebracht. Ze verwelkomde ons en haalde meteen alle leerkrachten uit de klas. Wij stonden met onze mond vol tanden aangezien geen enkele klas bemand was, maar blijkbaar zijn ze dat hier wel gewoon. Één leerling krijgt de leiding en moet dan wat voorlezen aan de anderen van de klas, die nietsvermoedend verder babbelen met hun klasgenootjes. We gingen allemaal samen naar de leraarskamer. Daar overliep de directrice alle namen: Maruping, Mophethe, Mohapi, Masala, Molawa, Matlabe, Mdhluli, Malontsi, Mothibi, Mohatlane, Maruping en zo ging ze maar door. Nee hoor, we hebben de namen niet onthouden, maar we typten ze over van de lijst. Na iedere naam viel er een gênante stilte die aangaf dat het nu aan ons was om de naam te herhalen. Dit lokte heel wat hilariteit uit bij de leerkrachten. We voelden ons meteen thuis en dit gevoel werd meteen bevestigd door de warme knuffels en welkomstwoordjes van de leerkrachten. Ook een rondleiding op de school kon natuurlijk niet ontbreken. We kregen de kleuterklassen en klassen van de lagere school te zien. Een aantal leerlingen begon spontaan te gillen aangezien ze nauwelijks in contact komen met een blank persoon. Ook de gruwelijke geschiedenis van de apartheid speelde hier parten. Na een glimlach en een positief gebaar werden we omarmd door de kinderen. Ze kwamen een handshake doen waarbij we onze duimen in die van hen haakten. Dit gebaar wordt gebruikt om aan te geven dat we elkaar vertrouwen en begrijpen. De oudere leerlingen zongen een welkomslied voor ons (Shine Leonie and Sien Shine…). We volgden vandaag ook een aantal lessen mee, maar hier hopen we naar het einde van de week meer over te kunnen vertellen!µ Nutteloze mededelingen:
Hierboven zie je het populaire winkeltje waar alle kinderen hun snoepjes en chips halen.
|
Welkom op onze blog!Leuk dat je een kijkje komt nemen op onze blog! Hier hopen wij regelmatig een berichtje te posten over onze stage-avonturen in Bloemfontein. Archief
Mei 2017
Categorieën |